କର୍ମ ସଙ୍ଗୀତ

(ପ୍ରଥମ ଭାଗ)

ଭିକାରୀଚରଣ ପଟ୍ଟନାୟକ

ସୂଚୀପତ୍ର

ତାଳପତର

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

ତାଳପତରର ଗୁଣ

ଯେତେ ଗାଇଲେ ତ ସରଇ ନାହିଁ ଗୋ

ବଢ଼ିଯାଏ ପୁଣ ପୁଣ ।

ବିଧାତା ଗଢ଼ିଛି ତାକୁ

କେତେ ଭାଳି ଭାଳି ଆମରି ପାଇଁ ଗୋ

ହାତକାମ ଶିଖିବାକୁ ।

ତାଳପତର ନ ଥାନ୍ତା

କିଏ କାହୁଁ କହ କେତେ ଦରବ ଗୋ

ଆମକୁ ଆଣି ଯୋଗାନ୍ତା ।

ତାଳଗଛ ସବୁଠାରେ

ଆମରି ପାଇଁକି ସିନା ଉଠୁଛି ଗୋ

ବାଡ଼ିରେ ବଣ ବୁଦାରେ ।

କଉଡ଼ି ନ ଗଣି କାହିଁ

ଆଣୁଛେଁ ପତର ଆମେ ଗୋଟାଇ ଗୋ

ଖାଲି ଖାଲି ଧାଇଁ ଯାଇ ।

ପତରଚିରାଟି ଆଗ

ନ ହେଲେ ନ ହେବ କିଛି ସୁନ୍ଦର ଗୋ

ପତରଗୁଡ଼ିକ ବାଗ ।

ସିଧା କରି ଚିରିବାକୁ

ଭିକାରି ବାବୁଙ୍କ ‘ପତର କଟା’ ଗୋ

ଠିକଣା ହୋଇଛି ତାକୁ ।

ପାଦରେ ଧରିବ ମାଡ଼ି

ଏପାଖେ ପତର ଦେଇ ସେପାଖେ ଗୋ

ଟାଣି ନେଉଥିବ କାଢ଼ି ।

ଦିନକେ ନ ହେବ ଯେତେ

‘ପତର କଟା’ରେ ଘଡ଼ିକେ ସିନା ଗୋ

ଚିରି ହୋଇଯିବ ତେତେ ।

ପହିଲେ ପତର ପଟି

ନାନା ପରକାରେ ଶିଖି ପାରିବ ଗୋ

ଦିନ ଦୁଇଟାରେ ଖଟି ।

ପଟିବୁଣା ବଡ଼ ସଜ

ତିନୋଟି ଶାଖାରେ ଜାଣନ୍ତି ସବୁ ଗୋ

ଚାରି ଶାଖାରେ ଅସଜ ।

କଲୀପଟି ବଡ଼ ଭିଡ଼

ନ ଶିଖିଲେ ତାକୁ କିଏ ବୁଣିବ ଗୋ

କହିଲେ ପଛକେ ଚିଡ଼ ।

କଲୀପଟି ଯୋଡ଼ି ଯୋଡ଼ି

ବେଗ୍‍ଠାରୁ ଟୋପି ସାହାବ ଟୋପି ଗୋ

ବୁଣିବ ଛୁଞ୍ଚିରେ ଫୋଡ଼ି ।

ହାତପଙ୍ଖା ସେହିପରି

ହେବଟି ତହିଁରେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଗୋ

ବିଞ୍ଚିହେବ ବେଣ୍ଟ ଧରି ।

ପଟିବୁଣା ପରେ ପରେ

ଚଟେଇ ବୁଣିବ ନାନା ଜାତିରେ ଗୋ

ସେ ତ ଲୋଡ଼ା ସବୁ ଘରେ ।

ପୁଣି ଏ ତାଳପତର

ପୂରଦେଇ ଯେବେ ବୁଣିବ ପେଡ଼ି ଗୋ

ହେବ ସେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ।

ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ିଟି ବୁଣିଥିଲେ

ଖଇ ମୁଢ଼ି ଚୂଡ଼ା ବେଶି ମଧୁର ଗୋ

ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ିରେ ପୂରାଇଲେ ।

ଫଡ଼ୁଆରେ ଅଳଙ୍କାର

ରଖି ଦେଇଥିଲେ ଝଟକୁ ଥିବ ଗୋ

କାଳେ କାଳେ ଜୋତି ତାର ।

ତାଳ ପତରରେ ଥରେ

ହାତ ହୋଇଗଲେ ଯାହା ଧରିବ ଗୋ

ତାହା ବୁଣି ହେବ ପରେ ।

ତାଳଗଛ ପରି ଗଛ

ଯେତେ ଯହିଁ ଖୋଜ ଆଉ ତ ନାହିଁ ଗୋ

ଆଉ ସବୁ ତାହା ପଛ ।

କେଡ଼େ ମଜା ତାଳପିଠା

ତାଳସଜ ଠାରୁ ପାଚିଲା ଯାଏ ଗୋ

ଫଳ ତାର ବଡ଼ ମିଠା ।

ପୁଣି ଏବେ ତାଳରସ

ନିଗାଡ଼ି ରାନ୍ଧିଲେ ହେଉଛି ଗୁଡ଼ ଗୋ

ସେ ଗୁଡ଼ ଅତି ସରସ ।

କୋରଟ ଗୁଣ ତ ଜାଣ

ଯେତେ ଯେତେ କାମ ହୁଏ ତହିଁରେ ଗୋ

ସବୁଥିରେ ଏହା ଟାଣ ।

ତାଳଝିମିଟିକୁ ବଳି

ଏଡ଼େ ଟାଣ ଏଡ଼େ       ଚିକ୍କଣ ପୁଣି ଗୋ

ଆଉ ନାହିଁ ତାହା ଭଳି ।

ତାଳ ଶେଣି ଯେଉଁ ଘରେ

ଲାଗିଥିବ ଜାଣ ଆୟୁଷ ତାର ଗୋ

ନ ପୂରିବ ଏ ଯୁଗରେ ।

ତାଳଗଛ ଗୋଟିଯାକ

ତିଳେ ନାହିଁ କାହିଁ ଊଣା ଅଧିକେ ଗୋ

(ସେ ତ) ସୁବର୍ଣ୍ଣର ଥାକ ଥାକ ।

ତାଳଗଛ ବଢ଼ୁଥାଉ

ତାଳଗଛ ଶିରେ ଶୁଭ ବରଷୁ ଗୋ

ପତ୍ର ଆମେ ପାଉଥାଉଁ ।

କୁଟା

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

କୁଟା କେରି କେରି ଧର ଲୋ ଭଉଣୀ !

କୁଟା କେରି କେରି ଧର,

ପତର ଖୋଳପା ଉଞ୍ଛି ପକାଇଲେ

ଶୀଁଷାଟି କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ।

ଚାରୋଟି ଶାଖାରେ ପଟି ଲୋ ଭଉଣୀ

ଚାରୋଟି ଶାଖାରେ ପଟି,

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ବୁଣିଦେବା ଏହିକ୍ଷଣି

ନ ଯିବା ଏଥିକି ହଟି ।

ଛୁଞ୍ଚିରେ ଫୋଡ଼ି ସିଇଁବ ଲୋ ଭଉଣୀ

ଛୁଞ୍ଚିରେ ଫୋଡ଼ି ସିଇଁବ,

କୁଟା ଧାରେ ଧାରେ ସୂତା ବସାଇବ

ଉପରେ କିଛି ନ ଥିବ ।

ବେଗ୍‍ଟିଏ ବୁଣିଦେଲେ ଲୋ ଭଉଣୀ

ବେଗ୍‍ଟିଏ ବୁଣିଦେଲେ,

ଠାଣିମାଣି ରଙ୍ଗ ରୂପ ଦେଖି ତାର

ସକଳେ ଭୁଲିବେ ହେଳେ ।

ହାତକଉଶଳ ଏହି ଲୋ ଭଉଣୀ

ହାତ କଉଶଳ ଏହି,

କରିଦେଇଥିଲେ ଧରି ନ ପାରିବେ

ପାଳକୁଟା ବୋଲି କେହି ।

କାଇଁଚ

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

ବରଷା ଶେଷ ବେଳରେ,

କାଇଁଚ ପାକଳ ହୁଏ ବିଲରେ

ହୁଏ ବିଲରେ ଗୋ,

ଆଣି ଥୋଇଦେଇଥିବ ଘରେ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧।

ବୁଣାବୁଣି କରିବାକୁ,

କଞ୍ଚା ଥାଉଁ ଚିରି ଥୋଇବ ତାକୁ

ଥୋଇବ ତାକୁ ଗୋ,

ପଛେ ହରବର ଚିରିବାକୁ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୨।

ଆମ ଦେଶରେ ଏ ଘାସ,

କେହି ନ କରନ୍ତି ଏହାକୁ ଚାଷ

ଏହାକୁ ଚାଷ ଗୋ,

ଏ ତ ଦୁଃଖୀରଙ୍କୀଙ୍କର ଆଶ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୩।

ଡାଲାଟିଏ କାଇଁଚରେ,

ବୁଣି ଦେଲେ ଖଞ୍ଜି କଲୀରଙ୍ଗରେ

କଲୀରଙ୍ଗରେ ଗୋ,

କିଏ ନ ଚାହିଁବ ଫେରି ଥରେ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୪।

କାଇଁଚ ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ି ଯାଇ,

ଦୂର ବିଦେଶରେ ସିନା ବିକାଇ

ସିନା ବିକାଇ ଗୋ,

ଟାଣିଆଣେ ଧନ ଆମ ପାଇଁ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୫।

କାଇଁଚ ରୂପକୁ ଚାହିଁ,

କାହା ଆଖି କହ ଭୁଲି ନ ଯାଇ

ଭୁଲି ନ ଯାଇ ଗୋ,

ନ ପାଇଲେ ମନ ହାଇଁ ପାଇଁ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୬।

ଆମ ଏ ଦୁଃଖୀ ଦେଶରେ,

ବିହି ଖଞ୍ଜିଛନ୍ତି କେତେ ରୂପରେ

କେତେ ରୂପରେ ଗୋ,

ଖଟି ଖାଇବାପାଇଁ ସୁଖରେ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୭।

ବସି ଯେ ଖଟିବ ନାହିଁ

କିଏ କାହୁଁ କେତେ କହ ତା ପାଇଁ

କହ ତା ପାଇଁ ଗୋ,

ଆଣିଦେବ ତା ପାଶେ ଖଞ୍ଜାଇ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୮।

ଭୋକ ଉପାସରେ ମରୁଁ,

କାଇଁଚ ଗୋଟାଇ ଡାଲା ନ କରୁଁ

ଡାଲା ନ କରୁଁ ଗୋ,

ଦଣ୍ଡେ କାମ କରିବାକୁ ଡରୁଁ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୯।

ଭୋକେ ବୁଜି ବସୁଁ ପାଟି,

ପାଟରେ କାଇଁଚ ହୁଅଇ ମାଟି

ହୁଅଇ ମାଟି ଗୋ,

ଆମେ ସେତିକ ନ ଆଣୁ କାଟି, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୦।

କାଇଁଚ ପେଡ଼ି ବୁଣନ୍ତି,

ଆସନ୍ତା କଉଡ଼ି କେତେ ଦେଖନ୍ତ

କେତେ ଦେଖନ୍ତ ଗୋ

ଖାଲି ବସି ହୁଅ ହନ୍ତସନ୍ତ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୧।

ପେଟକୁ ଦାନା ନ ଥାଇ,

ଉପରକୁ ଖାଲି ବସିଲେ ଚାହିଁ

ବସିଲେ ଚାହିଁ ଗୋ,

କିଏ ପାଟିରେ ଦେବ ପୁରାଇ ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୨।

ବିଧାତା ଦେଇଛି ଖଞ୍ଜି,

କାଇଁଚ ଉଠୁଛି ନ ପୋତି ମଞ୍ଜି

ନ ପୋତି ମଞ୍ଜି ଗୋ,

ଅଳସରେ ହେଉଅଛ ଗଞ୍ଜି, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୩।

ବିଧାତାକୁ ଦେବ ଦୋଷ,

ନ ପିଇବ ପାଣି ମାରିବ ଶୋଷ

ମାରିବ ଶୋଷ ଗୋ,

ଏବେ କାହାକୁ କରିବ ରୋଷ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୪।

ବୁଣିବ ଯେବେ କାଇଁଚ,

ବିକିଦେବ ମାପି ଇଞ୍ଚକୁ ଇଞ୍ଚ

ଇଞ୍ଚକୁ ଇଞ୍ଚ ଗୋ

ହାତେ ପିନ୍ଧିବ ସୁନା ପଇଞ୍ଚ, ଭଉଣୀ ଗୋ ।୧୫।

କିଆ

(ରାଗ-ମଙ୍ଗଳ)

ବିଧାତା ଦେଇଛି ଯାହା

ଆମରି ହାତ ପାଖରେ,

ହାତେ ଧରି ଖେଳାଇଲେ

ଖେଳିବ ଧନ ହାତରେ; ସମ୍ପଦ ହାତରେ ।

କିଆବୁଦା ପଣ ପଣ

ମାଡ଼ଇ ଦାଣ୍ଡ ଆଗରେ,

ନ ବୁଝୁଛ କି ରତନ

ଫଳଇ ସେହି ଗଛରେ; ସେ କିଆ ଗଛରେ ।

ଶୁଖିଗଲେ ତା ପତର

ଗୋଟାଇ ଚୁଲ୍ଲୀମୁହଁରେ,

ନ ଭାଳି ଦେଉଛ ଜାଳି

କେତେ ଧନ ସେତିକରେ; ସେ କିଆ ପତରେ ।

କଞ୍ଚା ଥାଉଁ ଥାଉଁ ଯେବେ

କାଟିଆଣି ଯତନରେ,

ଚିରି ଦେଉଥାନ୍ତ ବସି

ତାଳଶିର ଖଣ୍ଡିକରେ; (କିବା) ଖଜୁର ଶିରରେ

ଚିରା ପତରଗୁଡ଼ିକ

ଖାଲି ଗରମ ଜଳରେ,

ସିଝାଇ ପକାନ୍ତ ବସି

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଦଣ୍ଡକରେ; ଦଣ୍ଡକ ଭିତରେ ।

ଖରାରେ ଶୁଖାଇ ଖାଲି

ରଖି ଦେଇଥାନ୍ତ ଘରେ,

ନଖରେ ଫିଟାନ୍ତ ବସି

କାମ ନ ଥିବା ବେଳରେ; ବସିଲା ବେଳରେ ।

ବୁଣନ୍ତ ଚଟେଇ ଖଣ୍ଡେ

ଯେବେ ସେହି ସେତିକରେ,

ଦେଖନ୍ତ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର

ହୁଅନ୍ତା ତମ ହାତରେ; ତମରି ହାତରେ ।

କଉଡ଼ି କଉଡ଼ି ଗୁଣି

ହେଉଛ ମନ ଭିତରେ,

କଉଡ଼ି ଆସିବା ବାଟ

ନ ଧରୁଛ କିପାଁ ଥରେ; ନ ଭାଳ ମନରେ ।

କିଆପତରକୁ ତୁଚ୍ଛ

କରୁଛ ସିନା ତୁଚ୍ଛାରେ,

ଶୋଇଲେ ମୋହିବ ମନ

କିଆ ଚଟେଇରେ ଥରେ; ଚଟେଇ ଉପରେ ।

କିଆଗଛ ସୁନାଗଛ

ସୁନା ଫଳେ ସେ ଗଛରେ,

ତାକୁ ସେବା କଲେ ଦୁଃଖ

ହରିଯିବ ସହଜରେ; (ଦୁଃଖ) ହରିବ ସଜରେ ।

କିଆଚେର ଲଇ କରି

ବାନ୍ଧୁଛ ଘରଚାଳରେ,

ଆଉ କେତେ ଜାତି କାମ

ହେବ ତହିଁ ଅଳପରେ; ହେବ ତା ଚେରରେ ।

କିଆଫୁଲ ସୁଙ୍ଗି ଫିଙ୍ଗି

ଦେଉଛ ଯାହା ଶେଷରେ,

କେତେ ଧନ ହେବ କଲେ

ଅତର ସେହି ଫୁଲରେ; କେଉଡ଼ା ଜଳରେ ।

କିଆଗଛ ଟଙ୍କାଗଛ

ଟଙ୍କା ଗୋଟିକ ଯାକରେ,

ଝଡ଼ାଇ ଜାଣିଲେ ଟଙ୍କା

ଝଡ଼ୁଥିବ ସହଜରେ; ଝଡ଼ିବ ସଜରେ ।

ବୁଝ ହେଜ ମନ ଦେଇ

ଧନ ତମରି ପାଖରେ,

ଦେହ ନ ଗଞ୍ଜିଲେ ଧନ

ଧରା ନ ପଡ଼େ ହାତରେ; ନ ପଡ଼େ ହାତରେ ।

ଗାଲିଚା

(ଫୁଲବଉଳବେଣୀ-ବୃତ୍ତରେ ଗାଇବ)

ଗାଲିଚା ବୁଣିବ ଆସ ଗୋ ବୋହୁ ମେଣ୍ଢାବାଳରେ,

ଗାଲିଚା ବୁଣିବ ଆସ ଲୋ ଝିଏ ମେଣ୍ଢାବାଳରେ ।

କାହୁଁ ଆସୁଥିଲା ଚାହିଁ ଦେଖିଥିଲ

ଏବେ ତ ଆମ ହାତରେ ଗୋ

ବୁଣ ମେଣ୍ଢାବାଳରେ ।

ପଲ ପଲ ହୋଇ ମେଣ୍ଢା ବୁଲୁଛନ୍ତି

ତାଙ୍କରି ସେହି ଲୋମରେ ଗୋ,

ସେହି ମେଣ୍ଢା ଲୋମରେ ।

ଗାଲିଚା ବୁଣିବ କମ୍ୱଳ ବୁଣିବ,

ଦେଖିନେଲେ ଖାଲି ଥରେ ଗୋ,

ଖାଲି ଦେଖିଲେ ଥରେ ।

ଟାଣୀ ଭରଣୀକି ବଳ ଝୋଟବାଣି

ଝୋଟ ତ ଆମ ଦେଶରେ ଗୋ,

ଝୋଟ ଆମ ଦେଶରେ ।

ମେଣ୍ଢାବାଳ କାଟି ଆଣି ସଫା କରି

ସୂତା କାଟ ଅରଟରେ ଗୋ,

ସୂତା କାଟ ହାତରେ ।

ତତଲା ପାଣିରେ ରଙ୍ଗ ଗୋଳି ତାକୁ

ରଙ୍ଗ କର ନିଜ ଘରେ ଗୋ,

ରଙ୍ଗ କରିବ ଘରେ ।

ଗଣ୍ଠି ଦେଇ ଦେଇ ବୁଣିବ ଗାଲିଚା

ମିଳାଇ ରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ ରେ ଗୋ,

ବୁଣ ନାନା ରଙ୍ଗରେ ।

ଯେମନ୍ତେ ପାଞ୍ଚିବ ତେମନ୍ତେ ବୁଣିବ

କମ କୁଟ ତା ଭିତରେ ଗୋ,

କମ କୁଟ ଭିତରେ ।

ଭିକାରି ବାବୁଙ୍କ ଗାଲିଚା କଟାଟି

ହେବ ତ ପଇସା କରେ ଗୋ,

ହେବ ପଇସା କରେ ।

ଟଙ୍କାକିଆ ଛୁରୀ ପାସଙ୍ଗେ ନ ପଡ଼ି

ହଟିବ ତାହାପାଖରେ ଗୋ,

କାହିଁ ତାହା ପାଖରେ ।

ହାତ ଫରମାରେ ଆସନରେ ହାତ

ସଜାଡ଼ି ନିଅ ଆଗରେ ଗୋ,

ସାଧି ନିଅ ଆଗରେ ।

ଚାଳରୁ ଝୁଲାଇ ବଡ଼ ବଡ଼ ପୁଣି

ବୁଣିବ ତହିଁ ପଛରେ ଗୋ,

ବୁଣ ତହିଁ ପଛରେ ।

ଆଙ୍ଗୁଠିର ଖେଳ ଆଙ୍ଗୁଠି ଚଳାଇ

ଜାଣିବ ଯେତେ ବେଗରେ ଗୋ,

ପାର ଯେତେ ବେଗରେ ।

ସେତିକି ସୁନ୍ଦର ହେବ ସିନା କାମ

ବିକାଇବ ବଜାରରେ ଗୋ,

ବିକାଇବ ଦାଣ୍ଡରେ ।

ଯେତେ କମକୁଟ ଯହିଁ ଦେଖିଅଛ

ସବୁ ଏ ହାତ ଗୁଣରେ ଗୋ,

ସବୁ ହାତ ଗୁଣରେ ।

ମାଟି ଯେ ପାଲଟି ମାଣିକ ହୁଅଇ

ଏହି ହାତ ପରଶରେ ଗୋ,

ଖାଲି ହାତ ଗୁଣରେ ।

ସୁଆଁଲଇ

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

କାଟିଗଲି ସୁଆଁଲଇ

ସୁଆଁଲଇ ପୁଣି ମାଡ଼ିଛି ଏତେ ଗୋ

କାଟି କାଟି ନ ସରଇ ।

ଛଡ଼ାଇ ବସିଲି ତାକୁ

ଚୋପା ଛାଡ଼ିଗଲେ ସଫା ଧୋବଲା ଗୋ

ଭିତରଟି ଦେଖିବାକୁ ।

ବୁଣିଲେ ତହିଁରେ ଡାଲା

ଡାଲାଟିଏ ହେବ ଏଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଗୋ

ଥୋଇବ ଦିଅଙ୍କ ମାଳା ।

ବାଛି ବାଛି ସରୁ ଲଇ

ବୁଣି ଦେଇଥିଲେ ହାତ ଗୁଣରେ ଗୋ

ଆଖି ଲାଖିଯିବ ତହିଁ ।

ଯେଡ଼େ ଟାଣ ଲଇ ଗୁଡ଼ି

ଯାହା କଲେ ତାହା ହେବଟି ଟାଣ ଗୋ

ପାଛିଆ ଟୋକେଇ ଝୁଡ଼ି ।

ସୁଆଁଲଇ ଦେଇ ଯେବେ

ମାଞ୍ଚିଆ ଖୁରୁଚି ବୁଣି ପାରିବ ଗୋ

ଧନୀ ଲୋକେ କିଣିନେବେ ।

ରଙ୍ଗଟି ଯେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର

ପୋଛେ ପାଲିସ୍‍ରେ ଚମକି ଯିବ ଗୋ

ରାଜଦରବାର ଘର ।

କେତେ ଲତା ଏହି ଭଳି

ବଣେ ବଣେ ମାଡ଼ି       ଖାଲି ବଣରେ ଗୋ

ଯାଉଛି ଏମନ୍ତେ ଜଳି ।

ବିହି ସିନା ଏହିପରି

ଖଞ୍ଜି ଦେଇଛନ୍ତି କେତେ ସମ୍ପଦ ଗୋ

ଦେଖୁଛ ଦୁନିଆ ଭରି ।

ସବୁ ତ ଆମରି ପାଇଁ

ଆମେ ଯେବେ ହାତ ବାନ୍ଧି ବସିବା ଗୋ

ଆମ ଦୁଃଖ ଯିବ କାହିଁ ?

ଏଣ୍ଡି

(ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ବୃତ୍ତରେ ଗାଇବ)

ଭିକାରି ବାବୁଙ୍କ ଏଣ୍ଡି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

ଏଣ୍ଡି ପୋକ ପୋଷି ଗବପତ୍ର ଖୋଇ

ବସି ମାରୁଥିବ ହେଣ୍ଡି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧।

ଅଠର ଦିନଟିପାଇଁ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

ଯାହା ଖୋଇଥିବ ଶେଷ ସେତିକରେ

ଆଉ ତ ପରେ ନ ଖାଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୨।

ଆମ୍ୱଡାଳ କିଛି ଆଣି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପାକଳ ପୋକଙ୍କୁ

ଛାଡ଼ିବ ତହିଁରେ ଜାଣି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୩।

ପାହି ଗଲେ ଖାଲି ରାତି ଗୋ

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

ଦେଖିବ ସକାଳେ କୋଷା ପଣ ପଣ

କୁଣ୍ଢେ ମୋଟ ହେବ ଛାତି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୪।

ସାତଦିନେ କୋଷା କାଢ଼ି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

ଗୋଟ ଗୋଟି କରି ଡାଲାଟିରେ ନେଇ

ରଖିବ ତାକୁ ସଜାଡ଼ି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୫।

ପିମ୍ପୁଡ଼ିଙ୍କୁ ଜଗିଥିବ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ,

କୋଷା ହେବା ପରେ ଅଠର ଦିନରେ

ପ୍ରଜାପତିଙ୍କୁ ଦେଖିବ ଗୋ

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୬।

ପ୍ରଜାପତି ରୂପ ଚାହିଁ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

କୋଷାରୁ ବାହାରି ଆସୁଥିବେ ଦେଖି

ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ଯାଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୭।

ଆଉ ସେ କିଛି ନ ଖାନ୍ତି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଅଣ୍ଡା ପଣ ପଣ ଦେଇସାରି ଖାଲି

ଆପେ ଆପେ ମରିଯାନ୍ତି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୮।

ଅଣ୍ଡାକୁ ତୋଳି ରଖିବ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

କନା ଖଣ୍ଡିକରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଦେବ

ପାଞ୍ଚଦିନେ ଫିଟାଇବ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୯।

ଅଣ୍ଡା ପାଉଁଶିଆ ହେଲେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଜାଣିବ ଏଥର ସାତଦିନ ଦିନେ

ଅଣ୍ଡା ଫୁଟିଯିବେ ହେଳେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୦।

ବାହାରିବେ ପୋକ ଯେବେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

କଅଁଳିଆ ଗବ- ପତର ତାହାଙ୍କୁ

ଖାଇବାକୁ ଦେବ ତେବେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୧।

କୋଷାକୁ ଦେବ ସିଝାଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ପାଣି ହାଣ୍ଡିକରେ ନିଆଁରେ ବସାଇ

ତହିଁରେ ସୋଢ଼ା ମିଶାଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୨।

ଏଣିକି ଅରଟ ଧରି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

କିବା ତାକୁଡ଼ିରେ ସୂତା କାଟି ଦେଲେ

ଯିବ ତା ମେହନ୍ତ ସରି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୩।

ତନ୍ତୀ ଘରେ ସୂତା ଦେଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଯେଉଁ ଭଳି ଲୁଗା କହିବ ସେଭଳି

ବୁଣିବ ସେ ବାଣ ନେଇ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୪।

ଏଣ୍ଡି ଲୁଗାର ଆଦର ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଦେଶ ବିଦେଶରେ       ସମସ୍ତେ ଖୋଜନ୍ତି

ଦେଇ ତାକୁ ବେଶି ଦର ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୫।

ଏଣ୍ଡିପୋକ ପାଳି ଘରେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ହାତେ ହାତେ ସିନା କଉଡ଼ି ଗଣିବ

ବସି ବସି ଆନନ୍ଦରେ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୬।

ଏଣ୍ଡି ପୋକ ଉପକାରୀ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଗବପତ୍ର ଖାଇ ପାଟ ସୂତା ଦେବେ

ଦୁଃଖୀଙ୍କ ପୋଷଣାହାରୀ ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୭।

ବିଧାତା ଭିଆଣ ଏହି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଦୁଃଖୀଙ୍କୁ ପୋଷିବା ପାଇଁ ଏତେ କଥା

ଖଞ୍ଜିଛନ୍ତି ସିନା ସେହି ଗୋ,

ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।୧୮।

ଝୋଟ

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

ଗଛ-ଛାଲିରୁ ରଙ୍ଗ

(କୁଆଁରପୁନେଇ ଗୀତ ସ୍ୱରରେ ଗାଇବ)

ସତରଞ୍ଜି

(ରାଗ-ଚକ୍ରକେଳି)